🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_نوزدهم
#بخش_دوم
از ماشین پیادہ میشوم همانطور ڪہ در را مے بندم میگویم:بہ سلامت ڪفتراے عاشق!
طاها مے خندد،نورا چشم غرہ اے نثارم میڪند.
ڪمے زبانم را برایش درمے آورم:تا تو باشے منو بہ خانوادہ ے پرندہ ها نچسبونے!
دستم را بہ نشانہ ے خداحافظے برایشان تڪان میدهم و بلافاصلہ آرام بہ سمت مدرسہ قدم برمیدارم.
صداے نورا بہ گوشم مے رسد:مرگِ نورا! نمیخوام برم ڪلاس ڪنڪور!
نورا حاضر نیست طاها بہ سختے بیوفتد...
فاطمہ و علے وار بودن را بہ چشم مے بینم!
🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸
ڪش و قوسے بہ بدنم میدهم،همہ ے بچہ ها با عجلہ از ڪلاس خارج میشوند.
تنها یڪ زنگ از این روز مصیبت بار ماندہ!
آن هم درسِ شیرین ریاضے!
پوفے میڪنم و ڪتاب ریاضے ام را محڪم روے میز مے اندازم.
امروز عجیب خستہ و بے حوصلہ ام.
جز من و مطهرہ و سہ نفر از بچہ ها ڪسے در ڪلاس نیست.
مطهرہ نگاهے بہ من مے اندازد و ڪولہ اش را باز میڪند.
ظرف غذایے روے میز میگذارد و میگوید:فڪر ڪنم گرسنہ ت باشہ!
با خندہ میگویم:انقدر از سر و روم میبارہ؟!
همانطور ڪہ درِ ظرف غذایش را برمیدارد میگوید:انگار ضعف ڪردے!
نگاهم بہ لقمہ هایش مے افتد،ڪمے بو میڪشم بوے ڪتلت بینے ام را نوازش میدهد!
آبے ڪہ در دهانم جمع شدہ را قورت میدهم،مطهرہ یڪے از لقمہ ها را بہ سمتم میگیرد:بیا!
تشڪر میڪنم و لقمہ را از دستش میگیرم،گازے بہ لقمہ ام میزنم:واقعا ممنون! امروز انقد هول هولے اومدم نہ صُبونہ خوردم نہ پول تو جیبے مو گرفتم!
خودش هم لقمہ اے برمیدارد:نوش جونت!
صمیمتش را دوست دارم،هنوز هم ڪمے خجالتے است و با ما زیاد نمے جوشد.
_دیروز فقط تونستم یہ نخ بڪشم!
صداے ویشڪا بہ گوشم میخورد!
انگار مطهرہ هم میشنود اما بہ روے خودش مے آورد.
آرام ادامہ میدهد:از ترس مامانم بستہ شو آوردم مدرسہ! خیلے گیر شدہ؛یڪے دوبار خونہ نبودم وسایلمو گشتہ!
محدثہ آرام میگوید:دفعہ اول ڪہ بهم دادے نفسم گرفت ولے خیلے حال میدہ،منم چند بار ڪشیدم ولے زیاد نمیتونم میترسم مامان و بابام بفهمن!
لقمہ ام را بہ زور قورت میدهم،ڪاملا دستگیرم میشود راجع بہ چہ چیزے صحبت میڪنند!
مینو با ترس میگوید:امروز چند تا از ڪلاسا رو گشتن! ڪلاس مارم بگردن بیچارہ میشیما!
ویشڪا آرام چیزے میگوید ڪہ نمے شنوم!
از فضولے ڪردن بیزارم اما نمیتوانم جلوے خودم را بگیرم پس بہ مطهرہ میگویم:پاشو بریم بیرون هوا بخوریم!
میخواهم از جایم بلند شوم ڪہ صداے ویشڪا متوفقم میڪند:آیہ!
نگاهم را بہ صورتش میدوزم،جدے میگویم:بلہ!
از روے نیمڪت بلند میشود،همانطور ڪہ بہ سمت نیمڪت ما مے آید میگوید:میشہ تا تعطیل شیم برامون یہ بستہ اے رو نگہ دارے؟!
خودم را میزنم بہ آن راه:چہ بستہ اے؟!
دستے بہ موهایش ڪہ از مقنعہ ے سورمہ اے رنگ بیرون ریختہ اند میڪشد و میگوید:یہ بستہ سیگارہ! شاید ڪلاسو بگردن بہ تو شڪ نمیڪنن چیزے داشتہ باشے!
سپس دستش را داخل جیب مانتویش میڪند و فندڪ گران قیمتے بیرون میڪشد!
نگاهم را از فندڪ میگیرم:نہ نمیتونم نگہ دارم!
حالت چهرہ اش درهم میشود:فڪر میڪردم دوستیم!
دست بہ سینہ میشوم:خب دوستیم!
مشغول ور رفتن با فندڪش میشود.
_پس ڪمڪ....
اجازہ نمیدهم حرفش را ڪامل ڪند:من دوستے رو تو این چیزا نمیبینم!
رو بہ مطهرہ ادامہ میدهم:پاشو بریم!
ویشڪا با لحن بدے میگوید:خب بابا پاستوریزہ! نخواستم ڪہ برام بمب اتم نگہ دارے! بگو میترسم!
سپس فندڪ را با حرص دوبارہ داخلِ جیبش مے اندازد.
میدانم تمام حرف هایش براے تحریڪ ڪردن من است،ظرف غذاے مطهرہ را از روے میز برمیدارم:آرہ عزیزم اگہ تو بہ جرات نہ گفتن میگے ترس! پس میترسم!
محدثہ و مینو طورے نگاهم میڪنند ڪہ انگار خون پدرشان را بدهڪارم!
دوستشان دارم ڪہ در اشتباهشان شریڪ نمیشوم!
مطهرہ هم بلند میشود،ویشڪا سریع بہ سمت مطهرہ مے آید و میگوید:مطهرہ جون تو میتونے ڪمڪ ڪنے؟!
صورتش را مظلوم میڪند:لطفا! بہ تو ڪہ اصلا شڪ نمیڪنن!
مطهرہ من من ڪنان نگاهے بہ من و سپس بہ ویشڪا مے اندازد،با خجالت میگوید:خب...باشہ!
هاج و واج نگاهش میڪنم!
حرصم میگیرد از این همہ سادگے اش!
ویشڪا با لبخند پر رنگے گونہ اش را مے بوسد:قوووووربونت برم من!
محدثہ و مینو هم شروع میڪنند بہ تعریف از شجاعت و وفاے مطهرہ!
با حرص نفسم را بیرون میدهم.
سرم را بہ نشانہ ے تاسف براے مطهرہ تڪان میدهم،دستش را محڪم میگیرم،همانطور ڪہ با خودم از ڪلاس بیرون میڪشمش میگویم:حالا بیا بریم زنگ تفریح! خفہ شدم تو ڪلاس!
ساڪت دنبالم مے آید،همین ڪہ از ڪلاس خارج میشویم میگوید:آخہ ویشڪا میخواس...
نمیگذارم حرفش را ادامہ بدهد،با حرص دندان هایم را روے هم میسابم:ندیدے رفتارشونو؟!
#آیه_های_جنون
#قسمت_نوزدهم
#بخش_دوم
از ماشین پیادہ میشوم همانطور ڪہ در را مے بندم میگویم:بہ سلامت ڪفتراے عاشق!
طاها مے خندد،نورا چشم غرہ اے نثارم میڪند.
ڪمے زبانم را برایش درمے آورم:تا تو باشے منو بہ خانوادہ ے پرندہ ها نچسبونے!
دستم را بہ نشانہ ے خداحافظے برایشان تڪان میدهم و بلافاصلہ آرام بہ سمت مدرسہ قدم برمیدارم.
صداے نورا بہ گوشم مے رسد:مرگِ نورا! نمیخوام برم ڪلاس ڪنڪور!
نورا حاضر نیست طاها بہ سختے بیوفتد...
فاطمہ و علے وار بودن را بہ چشم مے بینم!
🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸 🌸
ڪش و قوسے بہ بدنم میدهم،همہ ے بچہ ها با عجلہ از ڪلاس خارج میشوند.
تنها یڪ زنگ از این روز مصیبت بار ماندہ!
آن هم درسِ شیرین ریاضے!
پوفے میڪنم و ڪتاب ریاضے ام را محڪم روے میز مے اندازم.
امروز عجیب خستہ و بے حوصلہ ام.
جز من و مطهرہ و سہ نفر از بچہ ها ڪسے در ڪلاس نیست.
مطهرہ نگاهے بہ من مے اندازد و ڪولہ اش را باز میڪند.
ظرف غذایے روے میز میگذارد و میگوید:فڪر ڪنم گرسنہ ت باشہ!
با خندہ میگویم:انقدر از سر و روم میبارہ؟!
همانطور ڪہ درِ ظرف غذایش را برمیدارد میگوید:انگار ضعف ڪردے!
نگاهم بہ لقمہ هایش مے افتد،ڪمے بو میڪشم بوے ڪتلت بینے ام را نوازش میدهد!
آبے ڪہ در دهانم جمع شدہ را قورت میدهم،مطهرہ یڪے از لقمہ ها را بہ سمتم میگیرد:بیا!
تشڪر میڪنم و لقمہ را از دستش میگیرم،گازے بہ لقمہ ام میزنم:واقعا ممنون! امروز انقد هول هولے اومدم نہ صُبونہ خوردم نہ پول تو جیبے مو گرفتم!
خودش هم لقمہ اے برمیدارد:نوش جونت!
صمیمتش را دوست دارم،هنوز هم ڪمے خجالتے است و با ما زیاد نمے جوشد.
_دیروز فقط تونستم یہ نخ بڪشم!
صداے ویشڪا بہ گوشم میخورد!
انگار مطهرہ هم میشنود اما بہ روے خودش مے آورد.
آرام ادامہ میدهد:از ترس مامانم بستہ شو آوردم مدرسہ! خیلے گیر شدہ؛یڪے دوبار خونہ نبودم وسایلمو گشتہ!
محدثہ آرام میگوید:دفعہ اول ڪہ بهم دادے نفسم گرفت ولے خیلے حال میدہ،منم چند بار ڪشیدم ولے زیاد نمیتونم میترسم مامان و بابام بفهمن!
لقمہ ام را بہ زور قورت میدهم،ڪاملا دستگیرم میشود راجع بہ چہ چیزے صحبت میڪنند!
مینو با ترس میگوید:امروز چند تا از ڪلاسا رو گشتن! ڪلاس مارم بگردن بیچارہ میشیما!
ویشڪا آرام چیزے میگوید ڪہ نمے شنوم!
از فضولے ڪردن بیزارم اما نمیتوانم جلوے خودم را بگیرم پس بہ مطهرہ میگویم:پاشو بریم بیرون هوا بخوریم!
میخواهم از جایم بلند شوم ڪہ صداے ویشڪا متوفقم میڪند:آیہ!
نگاهم را بہ صورتش میدوزم،جدے میگویم:بلہ!
از روے نیمڪت بلند میشود،همانطور ڪہ بہ سمت نیمڪت ما مے آید میگوید:میشہ تا تعطیل شیم برامون یہ بستہ اے رو نگہ دارے؟!
خودم را میزنم بہ آن راه:چہ بستہ اے؟!
دستے بہ موهایش ڪہ از مقنعہ ے سورمہ اے رنگ بیرون ریختہ اند میڪشد و میگوید:یہ بستہ سیگارہ! شاید ڪلاسو بگردن بہ تو شڪ نمیڪنن چیزے داشتہ باشے!
سپس دستش را داخل جیب مانتویش میڪند و فندڪ گران قیمتے بیرون میڪشد!
نگاهم را از فندڪ میگیرم:نہ نمیتونم نگہ دارم!
حالت چهرہ اش درهم میشود:فڪر میڪردم دوستیم!
دست بہ سینہ میشوم:خب دوستیم!
مشغول ور رفتن با فندڪش میشود.
_پس ڪمڪ....
اجازہ نمیدهم حرفش را ڪامل ڪند:من دوستے رو تو این چیزا نمیبینم!
رو بہ مطهرہ ادامہ میدهم:پاشو بریم!
ویشڪا با لحن بدے میگوید:خب بابا پاستوریزہ! نخواستم ڪہ برام بمب اتم نگہ دارے! بگو میترسم!
سپس فندڪ را با حرص دوبارہ داخلِ جیبش مے اندازد.
میدانم تمام حرف هایش براے تحریڪ ڪردن من است،ظرف غذاے مطهرہ را از روے میز برمیدارم:آرہ عزیزم اگہ تو بہ جرات نہ گفتن میگے ترس! پس میترسم!
محدثہ و مینو طورے نگاهم میڪنند ڪہ انگار خون پدرشان را بدهڪارم!
دوستشان دارم ڪہ در اشتباهشان شریڪ نمیشوم!
مطهرہ هم بلند میشود،ویشڪا سریع بہ سمت مطهرہ مے آید و میگوید:مطهرہ جون تو میتونے ڪمڪ ڪنے؟!
صورتش را مظلوم میڪند:لطفا! بہ تو ڪہ اصلا شڪ نمیڪنن!
مطهرہ من من ڪنان نگاهے بہ من و سپس بہ ویشڪا مے اندازد،با خجالت میگوید:خب...باشہ!
هاج و واج نگاهش میڪنم!
حرصم میگیرد از این همہ سادگے اش!
ویشڪا با لبخند پر رنگے گونہ اش را مے بوسد:قوووووربونت برم من!
محدثہ و مینو هم شروع میڪنند بہ تعریف از شجاعت و وفاے مطهرہ!
با حرص نفسم را بیرون میدهم.
سرم را بہ نشانہ ے تاسف براے مطهرہ تڪان میدهم،دستش را محڪم میگیرم،همانطور ڪہ با خودم از ڪلاس بیرون میڪشمش میگویم:حالا بیا بریم زنگ تفریح! خفہ شدم تو ڪلاس!
ساڪت دنبالم مے آید،همین ڪہ از ڪلاس خارج میشویم میگوید:آخہ ویشڪا میخواس...
نمیگذارم حرفش را ادامہ بدهد،با حرص دندان هایم را روے هم میسابم:ندیدے رفتارشونو؟!
۱۸.۶k
۱۴ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.