دلم یک کلبه می خواهد

دلم یک کلبه می خواهد،
درون جنگل پاییز.

به دور از رنگ آدم ها،
من و آواز توکاها.

من و یک رود،
من و یک کلبه پر دود،
من و چای و کتاب حافظ و خیام،
به دور از ننگ،
به دور از نام.

چه غوغایی!
چه بلوایی!
بسان برگ،
که از شاخه جدا گردد،
درون من پر از شورش !
پر از فریاد!

درون جنگل پاییز
دلم یک کلبه می خواهد.....