ا گرم ک بوسه به پشان من باش

يا گرمى يک بوسه به پيشانى من باش
يا علت يک عمر پريشانى من باش

با فاصله‌اى امن، كه آسيب نبينى
بنشين و فقط شاهد ويرانى من باش

هر بار كه عاقل شده‌ام خير نديدم
يک بار بيا و تو به نادانى من باش

من جاى تو با لحن و لبت شعر بخوانم
تو جاى من و محو غزلخوانى من باش

ناچار به مرگم؛ ته اين قصه بيا و
يک معجزه در قسمت پايانى من باش...

#سید_تقی_سیدی