کامنت فراموش نشه

کامنت فراموش نشه
مهم نیس...




داشتم دیوونه میشدم! مانی خیلی ناراحت بود...




_ تو شمال چه اتفاقی برای هستی افتاد؟





حسابی جا خوردم..نکنه هستی حرفی زده باشه!!




_ مثلاً چه اتفاقی؟




_ از اون وقتی که اونطوری تک و تنها از شمال برگشت خیلی داغون بود...




_ هستی خودش رفت..من خیلی اصرار کردم بمونه..گفت دلش تنگ شده!




_ به نظر شما من گوشام درازه؟ بگید خجالت نکشید...چون همیشه سرم به 




کارِ خودم بوده دلیل نمیشه که نفهم باشم...




_ نه من اصلاً منظورم این نبود...چه اتفاقی افتاده که انقدر عصبانی هستین؟




_ هستی بیمارستانه...!




رنگِ صورتم پرید..




_ واسه چی؟




_ خودکشی کرده...




قلبم لحظه ای ایست کرد...به مانی اشاره کردم که ماشین و نگه داره مانی ترمز




کرد اصلاً توقع نداشت انقدر حالم بد شه..




_نیلوفر خانوم خوبین؟ نگران نباشین خداروشکر خطر رفع شده..




_ حالش خوبه؟




_ خوبِ خوب که نه..اما خب سالمه!




_ چطور این اتفاق افتاد؟




_ منم نمیدونم..به کسی چیزی نمیگه...فقط زل زده به یه نقطه و اشک میریزه!




_ کدوم بیمارستانه؟




_ همون بیمارستانیه که من توش کار میکنم..




_ منوببرید پیشش..میخوام ببینمش!





_اما...آخه شما الان حالتون خوب نیس..




_ من خوبم...خواهش میکنم..




مانی قبول کرد به خونه زنگ زدم و گفتم که دیر میام!




مانی گفت: منو ببخشین نیلوفر خانوم خیلی باهاتون بد حرف زدم..




_ نه مهم نیس..!




_ وقتی اونطوری تنهایی اومد خونه شوکه شدم گفت نریمان اونو رسونده!




فرداش بابا هرچی صداش کرد بره دانشگاه جواب نداد نگرانش شدیم و در اتاقشو 




شکوندیم هستی بیحال افتاده بود کفِ اتاقش..قرص خورده بود..




باور کنید یه دیقه خودمو باختم شما هستی و خوب میشناسید دختری نیس که




برا یه اتفاقِ کوچیک دست به چنین کاری بزنه..اون همیشه محکم بود




تا الانم هیچ حرفی نزده..دکتر میکه افسردگی گرفته اما نمیدونم چرا؟ من و بابا




تا تونستیم از وقتی مامان مُرد بهش توجه داشتیم و لحظه ای تنهاش نذاشتیم..





قلبم شکست..خدا لعنتت کنه نریمان..ببین چه بلایی سرِ دختر بیچاره آوردی!




به بیمارستان رسیدیم همراه مانی داخل بیمارستان شدیم دختری ریزه با




اونیفورم پرستاری نزدیکمان شد و رو به مانی گفت:




سلام آقای دکتر..روزتون بخیر




مانی با جدیت و جذابیت گفت: سلام خانوم اردلان..من میرم عیادتِ خواهرم..




لطفاً اگه دکتر جزایری با من کار داشتن صدام کنید..




_ حتماً




_ ممنون




دختر نگاهی به من کرد و با لبخند رو به مانی گفت: راستی تبریک میگم...




به من اشاره کرد و رفت..از خجالت سرخ شدم مانی هم شوکه شده بود اما 




به روش نیاورد و رفت منم مثلِ جوجه اردک دنبالش راه افتادم...




به اتاقی رسیدیم مانی گفت: بفرمایید تو..




_ اول شما برین...




مانی قبول کرد و وارد اتاق شد در نیمه باز بود هستی صورتش رو به پنجره بود و 




پشتش به من و مانی بود...




_ هستی اگه بدونی کی اومده دیدنت...




هستی گفت: کی؟




_ نه دیگه زرنگی..باید حدس بزنی!




_ مانی..اذیت نکن..




_ بابا تو یه حدسم نمیتونی بزنی!




هستی با بغض گفت: مطمئنم نیلوفر نیس!




خیلی خجالت کشیدم..به منم میگفتن دوست!!




مانی با لبخند گفت: آفرین..یه جایزه پیش من داری..نیلوفر خانوم اومده




هستی با ذوقِ بچگانه ای سرشو برگردوند و منو دید لباشو به هم فشرد تا




اشکاش جاری نشن منم بغض کرده بودم نزدیک هستی شدم سرشو بغل کردم




_ حالت چطوره دخترکم؟..قربونت برم به خدا نمیدونستم بیمارستانی!




هستی با دلخوری گفت: بی معرفت نباید یه خبر ازم میرفتی!




خواستم عذر خواهی کنم که مانی سریع گفت:




چند بار نیلوفر خانوم از من حالِ تورو پرسیده بود اما من بهشون نگفتم که تو 




بیمارستانی تا اینکه امروز از زیرِ زبونم حرف کشیدن و اومدن اینجا!






از اینکه مانی به دروغ ازم حمایت کرده بود خجالت کشیدم اما با نگاهی قدر 




شناسانه بهش زل زدم لبخندی زد و گفت:




نیلوفر خانوم هر وقت کارتون تموم شدین بیاین بیرون..من دمِ در منتظرتونم!




_ باشه..مرسی!




مانی رفت..بغض هستی ترکید و اشکاش رو گونه هاش ریخت..




اشکای منم جاری شد هستی در میان گریه گفت:




اگه نمیومدی میمُردم نیلوفر..!دق میکردم..این 3روز برام مثلِ 30 سال گذشت...




خیلی سخت بود..خیلی..نگام به در بود که بیای! از چهره ی بابام خجالت




میکشیدم شرمم میومد تو چشماش نگاه کنم..از مانی خجالت میکشم خیلی




سختی کشیدن خیلی نگرانم شدن..3روزه لال شدم نیلو..اما میخوام الان




بگم..من خیلی بدبختم نیلو.همه ی بدبختیا یهو سرِ من آوار شد...




سکوت کرده بودم تا هر چی تو دلشه رو راحت به زبون بیاره..




_ به خدا انگی