هر روزی که سرد بود

هر روزی که سرد بود؛
قهوه ات را نیم خورده رها کردی...
پشت پنجره ایستادی؛
سیگار را بوسیدی و با خشم فریاد زدی:
چرا دوستم نداری لعنتی؟
هر روزی که با بغض و بدون حرف
رفتی و در را نبستی
پالتو نپوشیده به سرما و تنهایی خیابان پناه بردی
هر روزی که هر چه برگشتی و نگاه کردی پشت سرت نبودم!
هر روز که با این حال خراب رسیدی به کافه ی همیشگی
نشستی و دیدی بدون سفارش دو فنجان قهوه آماده است
هر روزی که بی هوا گونه ات را بوسیدم و گفتم
ترنج خاتون جان...
سرد است
قهر هم میکنی لباس گرم بپوش!
آن روز
هر روز!
روز عشق است!
نه؟