از یه زمانی به بعد از بعد یه بحران یا درد دیگه به آدمها

از یه زمانی به بعد، از بعد یه بحران یا درد، دیگه به آدمهای دور برت، به غریبه ها و آشناها به چشم دشمن، رقیب، اونی که دلت رو شکست، اونی که بهت دروغ گفت، اونی که ... نگاه نمی کنی. فقط با اندوه و لبخندی بر لب نگاه می کنی و میگذری. آدم بودن خودش به تنهایی درد و اندوهی جانکاهه.