در زندگی

در زندگی؛

آدمهایی هستند که سهمیه مان را برمی دارند و می خورند،

و آنچه می ماند برایمان اندکی ست؛

این آدمها طلا هستند و بالاتر از آن !

پدر را می گویم و مادر را ،

وقتی غم و غصه هایمان را می خورند....

و با دعا و راهنمایی هایشان

غم و غصه ای برای خوردن برایمان باقی نمی گذارند...

آری، بعد از دست دادنشان است که حجم عظیم غمها در سفره زندگی

خود را نمایان و چشمانمان را بارانی بارانی بارانی می سازد ...

تعظیم چه زیباست, اگر برای بوسه زدن بر دست پدر باشد.

قدردان حضور این خدای روی زمین باشید.......«روز پدر مبارک »

" روح همه ی پدران در گذشته هم شاد و قرین آرامش ابدی "