یه وقتایی آدم، دیگه

یه وقتایی آدم، دیگه
دلتنگِ بارون نمی‌شه
دلتنگِ راه رفتن، با عشق
تویِ خیابون نمی‌شه
دلش می‌خواد تنها باشه
تویِ سرابِ خاطره
دور از همه، مردمِ شهر
توو خلوت و بی‌دِلهُـره
خسته‌ی این زندگی
خدا نگاه کن به زمین!
منم می‌خوام تنها بشم!
مثلِ تـو و بارون و باد،
از غم وُ درد، رها بشم!