چه بوی خوشی می وزد از سمت آسمان

چه بوی خوشی می‌وزد از سمت آسمان
و باز پناه جُستن پوپکی
پیاله‌ی آبی ...
صدای کسی می‌آید
کسی دارد مرا به اسم کوچک خودم می‌خواند
آشناست این آواز آدمی
آشناست این وزیدن باد
خنکای هوا
عطر برهنه‌ی بید ...
سوسن‌ها، سنجدها، باران‌های بی‌سبب
و من...
چقدر بوسه بدهکارم
به این همه رود، راه، آدمی...