بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت چهارم :
حضرت امام سجاد علیه السلام:وَ أَمَّا حَقُّ اللِّسَانِ فَاِكْرَامُهُ عَنِ الْخَنَا وَ تَعْوِيدُهُ عَلَى الْخَيْرِ وَ حَمْلُهُ عَلَى الأَدَبِ وَ اِجْمَامُهُ اِلاَّ لِمَوْضِعِ الْحَاجَةِ وَ الْمَنْفَعَةِ لِلدِّينِ وَ الدُّنْيَا وَ اِعْفَاؤُهُ عَنِ الْفُضُولِ الشَّنِعَةِ الْقَلِيلَةِ الْفَائِدَةِ الَّتِي لاَ يُؤْمَنُ ضَرَرُهَا مَعَ قِلَّةِ عَائِدَتِهَا وَ يُعَدُّ شَاهِدَ الْعَقْلِ وَ الدَّلِيلَ عَلَيْهِ وَ تَزَيُّنُ الْعَاقِلِ بِعَقْلِهِ حُسْنُ سِيرَتِهِ فِي لِسَانِهِ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ - حق زبان اين است كه آن را از فحش و دشنام برتر دارى و آن را به انجام كارهاى نيك عادت دهى و او را بر ادب وا دارى، و آن را جز در موارد نياز و آنجا كه براى دين و دنيا سودمند است در كام نگاه دارى. همچنان آن را از زياده گويى كه كم سود است و از زيان آن در امان نيستى، باز دارى. زبان گواه و نشانه خرد انسان و راهنماى آن است. زينت خردمند به عقل او و نيك روشى او در زبان اوست. قوه و قدرت با خداى والامقام و بلندمرتبه است.
اگر بدانیم و باور کنیم که مالک هیچ چیزی نیستیم و هر چه داریم از جلمه اعضا و جوارح امانت الهی است، پس حق و حقوقی دارند که باید رعایت شوند، نگاه، اخلاق و رفتارمان متغیر میشود. زبان از بزرگترین و مهمترین امانات الهی میباشد. باید به زبان بزرگی بخشیم.
عصر ما، بیش از هر عصر دیگری، عصر کلام است، لذا معجزۀ پیامبر این عصر (ص)، کلام الله میباشد و این کلام نزول یافته و با زبان ابلاغ شده است.
پس زبان، جایگاه، نقش و ارزش بسیار والایی دارد که آدمی به عنوان امانتدار، باید آن را حفظ نموده و ارتقا بخشد. تمامی هدایتها و انحرافات، با کلام آغاز میشوند.
ابتدا به پرهیز از دشنام تصریح نمود، چون از پستترین موارد بکارگیری زبان، فحاشی و درشتگویی میباشد، چنان که فرمودهاند: فحاش به بهشت نمیرود؛ سپس به گفتار عقلانی، نیکو، مفید و لازم تأکید نمودند و متذکر شدند که این زبان، زینب عقل و خرد توست.(پایان)
قسمت چهارم :
حضرت امام سجاد علیه السلام:وَ أَمَّا حَقُّ اللِّسَانِ فَاِكْرَامُهُ عَنِ الْخَنَا وَ تَعْوِيدُهُ عَلَى الْخَيْرِ وَ حَمْلُهُ عَلَى الأَدَبِ وَ اِجْمَامُهُ اِلاَّ لِمَوْضِعِ الْحَاجَةِ وَ الْمَنْفَعَةِ لِلدِّينِ وَ الدُّنْيَا وَ اِعْفَاؤُهُ عَنِ الْفُضُولِ الشَّنِعَةِ الْقَلِيلَةِ الْفَائِدَةِ الَّتِي لاَ يُؤْمَنُ ضَرَرُهَا مَعَ قِلَّةِ عَائِدَتِهَا وَ يُعَدُّ شَاهِدَ الْعَقْلِ وَ الدَّلِيلَ عَلَيْهِ وَ تَزَيُّنُ الْعَاقِلِ بِعَقْلِهِ حُسْنُ سِيرَتِهِ فِي لِسَانِهِ وَ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ - حق زبان اين است كه آن را از فحش و دشنام برتر دارى و آن را به انجام كارهاى نيك عادت دهى و او را بر ادب وا دارى، و آن را جز در موارد نياز و آنجا كه براى دين و دنيا سودمند است در كام نگاه دارى. همچنان آن را از زياده گويى كه كم سود است و از زيان آن در امان نيستى، باز دارى. زبان گواه و نشانه خرد انسان و راهنماى آن است. زينت خردمند به عقل او و نيك روشى او در زبان اوست. قوه و قدرت با خداى والامقام و بلندمرتبه است.
اگر بدانیم و باور کنیم که مالک هیچ چیزی نیستیم و هر چه داریم از جلمه اعضا و جوارح امانت الهی است، پس حق و حقوقی دارند که باید رعایت شوند، نگاه، اخلاق و رفتارمان متغیر میشود. زبان از بزرگترین و مهمترین امانات الهی میباشد. باید به زبان بزرگی بخشیم.
عصر ما، بیش از هر عصر دیگری، عصر کلام است، لذا معجزۀ پیامبر این عصر (ص)، کلام الله میباشد و این کلام نزول یافته و با زبان ابلاغ شده است.
پس زبان، جایگاه، نقش و ارزش بسیار والایی دارد که آدمی به عنوان امانتدار، باید آن را حفظ نموده و ارتقا بخشد. تمامی هدایتها و انحرافات، با کلام آغاز میشوند.
ابتدا به پرهیز از دشنام تصریح نمود، چون از پستترین موارد بکارگیری زبان، فحاشی و درشتگویی میباشد، چنان که فرمودهاند: فحاش به بهشت نمیرود؛ سپس به گفتار عقلانی، نیکو، مفید و لازم تأکید نمودند و متذکر شدند که این زبان، زینب عقل و خرد توست.(پایان)
۴۳۸
۲۳ تیر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.