عادت همیشگی ام بود...

عادت همیشگی ام بود...
از همان کودکی به این سوال فکر می کردم
چه کسی از همه خوشبخت تر است؟!
در کودکی فکر می کردم
آن مردی که سر خیابان اسباب بازی فروشی دارد
حتما خوشبخت ترین انسان دنیاست...
اما چند سال بعد که از خواب بیدار شدم
بروم به مدرسه نظرم عوض شد
و فکر کردم پسر شش ساله ی همسایه مان
از همه خوشبخت تر است چون مدرسه نمی رود
و می تواند چند ساعت بیشتر بخوابد...
نوجوان که بودم فکر می کردم
حتما خوشبخت ترین انسان دنیا
یکی از سوپر استارهای سینماست
یا یک ورزشکار معروف...
آن روزها خوشبختی را در شهرت می دیدم...
مدت ها گذشت
و معنی خوشبختی هر روز برایم عوض می شد...
بستگی به شرایط داشت
گاهی خوشبختی را در ثروت می دیدم
و وقتی که بیمار می شدم در سلامتی...
سال ها گذشت و زندگی به من ثابت کرد
خوشبختی برای هر انسانی یک تعریف دارد...
گاهی ما در زندگی
به اتفاقی که آن را خوشبختی می دانیم می رسیم
ولی باز احساس خوشبختی نمی کنیم...
چون گذر زمان و تغییر شرایط
تعریف ما از خوشبختی را عوض کرده...
کاش بدانیم خوشبختی واقعی داشتن "آرامش" است...
خوشبختی ای که نه گذر زمان و نه تغییر شرایط
نمی تواند آن را از ما بگیرد...
دنیا پر است از انسان هایی که همه چیز دارند
به جز آرامش...
کسانی که هرگز خوشبخت نمی شوند...

حسین_حائریان