اسفند تافته ی جدابافته است

اسفند تافته ی جدابافته است!
نه می توان انگ سرمای زمستان
را به او زد،
نه وصله ی بی حوصلگی غروب های بهار به تنش می چسبد.
اسفند را
باید نشست کنج حیاط خلوتِ ذهن، و عشق بازی کرد،
با خاطرات دور اما ماندگار.
باید دل کندن آدم ها
در بین راه را فراموش کرد
و گذشت و دل را از کینه ها تکاند تا جا باز شود برای شادی های نو...
حیف است از اسفند
با بی تفاوتی عبور کنید...
به خودتان بیایید، تمام شده و رفته تا یک سال دیگر.
عطر اسفند را مهمان ریه هایتان کنید، عجیب بوی ناب زندگی می دهد...