تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

روز خود را با تفکر و تعمق در آیات قرآن شروع کنیم دوست عزیز برای بهره مندی هرچه بهتر لطفاً هرروز مطالعه آیات و تفسیر آن را دنبال کنید

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره لقمان

آیه 34 آخرین آیه این سوره

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَداً وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ (34)

ترجمه :

بى گمان آگاهى از زمان (برپايى قيامت) مخصوص خداست، و اوست كه باران را نازل مى كند، و آنچه را در رحم هاست مى داند، و هيچ كس نمى داند كه فردا چه به دست مى آورد، و هيچ كس نمى داند كه در چه سرزمينى مى ميرد، همانا خداوند عليم و خبير است.

نکته ها:

علم به زمان وقوع مرگ و قيامت، مخصوص خداست. اگر انسان ها بدانند كه مرگ آنها دور است و قيامت به اين زودى برپا نمى شود، مغرور شده و بيشتر به گناه آلوده مى شوند و اگر بدانند كه قيامت به زودى برپا مى شود، وحشت كرده و دست از كار و فعاليّت بر مى دارند، بنابراين ما كه زمان مرگ و قيامت را نمى دانيم بايد همواره آماده باشيم.
علم به نوزادنِ در رحمِ مادران، مخصوص خداست. گرچه دستگاه ها و آزمايش هاى علمى امروز نشان مى دهند كه جنين پسر است يا دختر؛ امّا علم خداوند ازلى و نامحدود است؛ علاوه بر اين، علم به «ما فى الارحام» تنها مربوط به پسر يا دختر بودن جنين نيست، بلكه استعدادها، حالات، روحيّات، و صدها دانستنى ديگر را نيز شامل مى شود كه با هيچ دستگاه و آزمايش و امكانات بشرى، قابل دست يابى نيست.
حضرت على عليه السلام مى فرمايد: «عرفتُ اللّه بِفَسخِ العَزائم و حلّ العقود»(343)، خدا را با شكسته شدن اراده ها و تغيير تصميم ها شناختم.
حضرت على عليه السلام ذيل آيه فرمودند: «مِن قَدَم الى قَدَم»(344)، يعنى انسان يك گام كه بر مى دارد، از گام آينده ى خود خبر ندارد.

343) نهج البلاغه، حكمت 250.
344) من لايحضر، ج 1، ص 139.

پیامها :

- علم بشر محدود است و قابل مقايسه با علم بى نهايت خداوند نيست. «يعلم... ما تدرى نفس»
- برنامه ريزى، تدبير و تنظيم امور لازم است؛ امّا قدرتى مافوق در كار است كه انسان نمى داند فردا چه مى شود. «و ما تدرى نفس ماذا تكسب غداً»
- هيچ كس به زمان و مكان مرگ خويش آگاه نيست. «و ما تدرى نفس بأى ارض تموت» (اگر در روايات مى خوانيم كه فلان ولىّ خدا، مكان يا زمانِ فوت يا شهادت خود را مى دانست، آگاهى و علمى است كه از طرف خداوند به او عطا شده است، وگرنه به طور استقلالى هيچ كس خبر ندارد.)