نخند جانم نخند

نخند جانم ،نخند

آدم دست و پای دلش میان چال گونه ات میشکند... 

تو نخند ، میترسم نقاش ها لبخندت را نقاشی کنند... 

عکاس ها لبخندت را ثبت کنند...

شاعرها از لبخندت  غزل بگویند، نویسنده ها کتابت کنند... 

بعد منه دست و پا شکسته چطور با یک شهر رو به رو شوم؟ 

رحم کن، یواشکی بخند ،فقط برای من...