گاهی چنان بدم که مبادا ببینی ام !

گاهی چنان بدم که مبادا ببینی‌ام !
حتی اگر به دیده‌ی رؤیا ببینی‌ام

من صورتم به صورت شعرم شبیه نیست
بر این گمان مباش که زیبا ببینی‌ام

شاعر شنیدنی ست…ولی میل، میل توست
آماده ای که بشنوی ام یا ببینی‌ام ؟

این واژه ها صراحت تنهایی من است
با این همه مخواه که تنها ببینی‌ام

مبهوت می‌شوی اگر از روزن شبی
بی خویش در سماع غزل ها ببینی‌ام

یک قطره وگاه چنان موج می‌زنم
درخود، که ناگزیری، دریا ببینی‌ام

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست
اما تو با “چراغ” بیا تا ببینی‌ام

محمدعلی بهمنی