چه کسی می داند

چه کسی می داند

که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهــــایی؟

چه کسی می داند

که تو در حسرت یک روزنه در فردایــی؟

پیله ات را بگشا،

تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایــی!!

از صداى گذر آب چنان فهميدم ،تندتر از

آب روان ، عمر گران ميگذرد.

زندگى را نفسى، ارزش غم خوردن نيست.

آرزويم اين است که آنقدر سير بخندى که ندانى غم چيست


#سهراب_سپهری
#شعر