بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت چهارم :
خداوند سبحان، خودش را ابتدا در وجود خودمان و سپس در کتاب خلقت به قلم صُنع و سپس در کتاب قرآن مجید به قلم وحی شناسانده است، تا جای هیچ شک و تردیدی باقی نماند.
سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ - به زودى نشانههاى خود را در افقهاى گوناگون و در وجودشان بديشان خواهيم نمود تا برايشان روشن گردد كه او خود حق است؛ آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است.(سوره فصلت آیه 53)
چهار)- هر کسی یا هر چیزی، ابتدا با اسم هایش نشانههایش شناخته میشود و ممکن است یک شخص معین، چندین اسم داشته باشد و هر اسمی، وجهی از او را معرفی نماید؛ مانند این که نسبت به کسی بگویید: او مرد است، همسر است، پدر است، معلم، یا نظامی، یا کارگر است، مسلمان و ایرانی است و اینها همه اسمها - نشانههای آن شخص معین می باشند که با آنها شناخته میشود.
پنج) - خداوند سبحان، خودش را با اسم ها و آیاتش نشانههای هدایت کنندهاش شناسانده است؛ اما ابتدا هیچ اسمی از خداوند متعال به غیر از او که اسم ضمیر غایب است نمیشناسیم؛ سپس با توجه به نشانهها، میگوییم: او زنده است - هُوَ الْحَيُّ - او علیم و حکیم است - هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ - او خالق همه چیز است - هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ - او قادر اندازهگذار است - هُوَ الْقَادِرُ - او رحمان و رحیم است - هُوَ ٱلرَّحۡمنُ ٱلرَّحِيمُ و ... (پایان)
پاسخ قسمت چهارم :
خداوند سبحان، خودش را ابتدا در وجود خودمان و سپس در کتاب خلقت به قلم صُنع و سپس در کتاب قرآن مجید به قلم وحی شناسانده است، تا جای هیچ شک و تردیدی باقی نماند.
سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ - به زودى نشانههاى خود را در افقهاى گوناگون و در وجودشان بديشان خواهيم نمود تا برايشان روشن گردد كه او خود حق است؛ آيا كافى نيست كه پروردگارت خود شاهد هر چيزى است.(سوره فصلت آیه 53)
چهار)- هر کسی یا هر چیزی، ابتدا با اسم هایش نشانههایش شناخته میشود و ممکن است یک شخص معین، چندین اسم داشته باشد و هر اسمی، وجهی از او را معرفی نماید؛ مانند این که نسبت به کسی بگویید: او مرد است، همسر است، پدر است، معلم، یا نظامی، یا کارگر است، مسلمان و ایرانی است و اینها همه اسمها - نشانههای آن شخص معین می باشند که با آنها شناخته میشود.
پنج) - خداوند سبحان، خودش را با اسم ها و آیاتش نشانههای هدایت کنندهاش شناسانده است؛ اما ابتدا هیچ اسمی از خداوند متعال به غیر از او که اسم ضمیر غایب است نمیشناسیم؛ سپس با توجه به نشانهها، میگوییم: او زنده است - هُوَ الْحَيُّ - او علیم و حکیم است - هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ - او خالق همه چیز است - هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ - او قادر اندازهگذار است - هُوَ الْقَادِرُ - او رحمان و رحیم است - هُوَ ٱلرَّحۡمنُ ٱلرَّحِيمُ و ... (پایان)
۵۴۹
۱۵ مرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.