توی جنگل بودم

تُوی جَنگَل بودَم
هَوا تاریک شُد
گُم شُدم
نِشَستم شروع کَردَم بِه بُلَند خَندیدَن
مَن دیوونَم
توی سَختیهام میخَندَم
تو با دُوتا حَرف مَسخَره نمیتونی آرامِش بی پایان مَن رو بِه هَم بِزَنی