رفتی از چشمم و دل محو تماشاست ه

رفــتــی از چــشــمــم و دلــ؛ مــحــوِ تــمــاشــاســت هنــوز
عــڪــس روی تــو در ایــن آیــیــنــه پــیــداســت هنــوز
هر ڪــه در ســیــنــه دلــی داشــت بــه دلــداری داد
دل نــفــریــن شــده‌ی مــاســت ڪــه تــنــهاســت هنــوز
در دلــم عــشــقــِ تــو چــون شــمــع بــه خــلــوتــگــه راز
در ســرم شــورِ تــو چــون بــاده بــه مــیــنــاســت هنــوز
گــر چــه امــروزِ مــن آیــیــنــه‌ی فــردای مــنــســتــ
دلــِ دیــوانــه در انــدیــشــه‌ی فــرداســت هنــوز
عــشــق آمــد بــه دل و شــور قــیــامــت بــرخــاســتــ
زنــدگــی طــی شــد و ایــن مــعــرڪــه بــرپــاســت هنــوز
لــب فــرو بــســتــه‌ام از شــرم و زبــانــِ نــگــهمــ
پــیــشــِ چــشــمــانــِ ســخــنــگــوی تــو گــویــاســت هنــوز