خانواده داشتن اینجوریست که تو آنجا نیستی به طور کامل ه

خانواده داشتن اینجوری‌ست که؛ تو آنجا نیستی! به طور کامل هم از موضوع اطلاعی نداری و معمولا هم کاری از دست تو ساخته نیست! اما نشسته‌ای این‌سوی دنیا و داری حرص می‌خوری و نگرانی می‌کشی و به کارهات نمی‌رسی!
خانواده یعنی تو قلب‌های ناسازگار و سرکش و مستقلی بیرون و خارج از کنترل خودت داری که متصلی به آنان اما نه فرصت و توان کافی برای مراقبت و محافظت از آنان داری، نه مجازی به تعیین و تغییر مسیرشان!
خانواده یعنی تو محکومی به تحمل رنج‌هایی که هم رنج تو نیست، هم رنج توست‌...
تو تا آخر دنیا و تا دورترین فاصله‌ها هم که بروی، ساقه‌هات را با خودت برده‌ای و ریشه‌هات را همان‌جا میان خانواده‌ات جا گذاشته‌ای.
مگر می‌توان بدون ریشه، ادامه‌ داد و احساس فقدان نداشت و سبز ماند؟!