آسمان غصه نخور

آسمان غصه نخور
اشک نریز
شانه ام مرهم توست
آسمان گریه نکن
دل من میگیرد
در پس پرده تنهایی خویش
مرغ مایوس امیدم به خدا میمیرد...

روبرویم بنشین..

تا خودم اشک پر از حزن تو را پاک کنم...

غم مخور
جای تو من میگریم تو بخند
باید آرام آرام
دست بی منت احساسم را
با نفس های غم اشک تو نمناک کنم
آسمان غصه نخور
دل بیچاره من هم تنگ است
درعوض جنس دل آدمها
به خدا از سنگ است

نکند به دل پاک تو هم سنگ زدند؟

به حریر دل معصوم تو هم چنگ زدند؟

آسمان اشک نریز..