کسوفِ نیم روزی ام

کسوفِ نیم روزی ام


بی روزن از گلویِ ماه


لخته لخته پایین می رود


و مریم به اورشلیم


از لکه یِ دامنِ شب


بر پیراهنِ بلندِ روز


کبود می شود