و بعد از آن باغبان ز نزد پادشاه رمید

و بعد از آن باغبان ز نزد پادشاه رمید
درختی دید بر شاخه اش پرید
پادشاه بود عاشق آن درخت
و گه گاهی خلوتی ها داشت
به دور از حرم
آیی دخترانش و با کنیزان بر لب آب
آمدن
دیده ها گریان همچو سینه بریان
آمدن
پادشاه دید بر شاخه ای درخت
باغبان بر سوی پادشاه نگاه می کرد سخت،
باغبان را در میانه انداختند
و کار او را پیش سلطان ساختند
پادشاه گفت تا به تیغی آب دار
کشتهای تاب و حباب به دار
باغبان گفت ای پادشاه ای نازنین
تو خود نصیحت کرده بودی
پیش از این
گفته بودی بد را روز بد رسد
نیکی را نیکی و بد را بد رسد
باغبان را کردی سخن خلاص
که کس نگیرد دیگر در جهان
از کس قصاص🌪️