قدیم ترها؛

قدیم‌ترها؛
آن روزهایی که تلگرام و اینستاگرام یا اصلا اینترنتی در کار نبود،
خرداد پایان دبیرستان و دانشگاه بود و پایان خیلی از دوستی‌ها و عاشقی‌ها...
خرداد فقط یک ماه نبود.
هر روز و هر ساعتش غنیمتی بود برای خودش؛
برای قرارهای پنهانی و برای رد و بدل کردن جزوه‌هایی که چاپار عشق بودند،
فکر اینکه سه ماه بعد با جعبه‌ی شیرینی بیاید و همه برایت آرزوی خوشبختی کنند یا انتقالی گرفته باشد و هرگز نبینی‌اش،
ترسی بود که زمان غرق شدن در چشم‌هایش را از ثانیه‌ای به دقیقه‌ها و ساعت‌ها تبدیل میکرد.

کاش این خرداد را هم با همان ترسها و با همان شوقها، عاشقی کنیم …