با احمدینژاد چه کنیم بخش اول

با احمدی‌نژاد چه کنیم؟ (بخش اول)


۸ اَمُرداد ۱۳۹۴، «نشست سراسری تبیین مبانی و آرمان‌های انقلاب اسلامی و امام»، بدون این‌که روشن باشد مجوزهای قانونی لازم را اخذ کرده‌است یا خیر، در محل دانشگاه غیرقانونی ایرانیان برگزار شد، و محمود احمدی‌نژاد و یاران نزدیکش، در آن به‌سخنرانی پرداختند.

محور سخنان همگی حمله به دولت بود، و در حاشیه‌ی این نشست، فعالیت‌های استانی احمدی‌نژاد برای سازمان‌دهی انتخاباتی نیز علنی شد. خوی قدرت‌طلبی احمدی‌نژاد به‌گونه‌ای نیست که بتواند مدت زیادی را دور از صحنه‌ی سیاسی بماند؛ لذا دیر یا زود این فعالیت‌ها باید علنی می‌شد، و این‌که در پوشش چنان عنوانی این فعالیت‌ها آغاز شود نیز، به‌جز برخی دلالت‌های ضمنی، موضوع مهمی نیست: مثلاً ممکن بود این نشست در پوشش «بررسی شیوه‌های آب‌یاری گیاهان زینتی» نیز برگزار شود.

من در این‌جا به‌دنبال تحلیل رفتار او نیستم؛ مسئله‌ی من این نیست که احمدی‌نژاد به چه ترتیبی رفتار می‌کند، بلکه به‌دنبال درک این موضوع‌ام که نیروهای دیگر سیاسی باید به چه ترتیبی عمل کنند که بار دیگر او را در عرصه‌ی سیاسی نبینیم. بدیهی‌ست که شخصاً مشکلی با او ندارم، فقط به‌نظرم بازگشت وی به قدرت، در هر سطحی، خلاف منافع ملی ایران است؛ چنان‌که بی‌خردی‌های وی، یکی از عوامل مهم این بود که کشور در آستانه‌ی نابودی قرار گیرد.

متأسفانه در مدتی که از پایان دوران ریاست احمدی‌نژاد بر دولت می‌گذرد، همه‌ی رسانه‌هایی که به‌نوعی منتقد وی محسوب می‌شوند، به‌گونه‌ای رفتار کرده‌اند که باب میل اوست؛ آن‌ها به‌شیوه‌های گوناگون پوشش اخبار مربوط به وی، نام احمدی‌نژاد را زنده نگه داشته‌اند، و کاری کرده‌اند او بدون آن‌که کار خاصی انجام دهد، نوعاً در صدر خبرها باشد – چیزی که به‌شدت عاشق آن است: یعنی دیده ‌شدن.


#احمدی_نژاد #هاله_بی_نور #پاک_دستان #توهم #اصولگرا #اختلاسگرا #فسادگرا