نمیدونم تا به کی، باید آقا بمونم

نمیدونم تا به کی، باید آقا بمونم

رفیقام شهید بشن، ولی من جا بمونم

 دنبال شهادتم، ولی عُرضه ندارم

یه نگاه به من بکن، میدونم گُنَه کارم

 خیلی دل تنگ میشی، از سفر جا بمونی

رفیقات شهید بشن، باز تو تنها بمونی

 اونقَدر آشوبم که دلم آروم نمیشه
.
پرسیدن تو کی میری، چی بگم روم نمیشه
همه آرزوم اینه، روی پات شهید بشم

عاقبت به خیر بشم، آقا رو سپید بشم

 نمیدونم قرارِ مرگه من کجا باشه

همه ترسم اینه، مجلس گناه باشه