خدا ڪند ڪـه دلم پاے عهدِ خویش بماند
خدا ڪند ڪـه دلم پاے عهدِ خویش بماند
از اوهمیشه بگوید، از او همیشه بخواند
سپردهام به دلِ خود، ڪه جاے غیر نباشد
خـدا ڪنـد بپـذیـرد ، خـدا ڪنـد بتـواند
به سوے پنجره اے میروم ڪه بادِ سحرگاه
غبــارِ غصـه و غـم را ، ز شانـه ام بتڪاند
نسیـمِ رقـصڪُنـانے، رسیـده از طرف او
خـدا ڪند ڪـه سـلامِ مـرا بـه او بـرساند
خدا ڪند ڪه بیاید، پُـر از شُڪوه و شڪوفه
و طعمِ صلح و صفا را، به عالَمے بچشاند
از اوهمیشه بگوید، از او همیشه بخواند
سپردهام به دلِ خود، ڪه جاے غیر نباشد
خـدا ڪنـد بپـذیـرد ، خـدا ڪنـد بتـواند
به سوے پنجره اے میروم ڪه بادِ سحرگاه
غبــارِ غصـه و غـم را ، ز شانـه ام بتڪاند
نسیـمِ رقـصڪُنـانے، رسیـده از طرف او
خـدا ڪند ڪـه سـلامِ مـرا بـه او بـرساند
خدا ڪند ڪه بیاید، پُـر از شُڪوه و شڪوفه
و طعمِ صلح و صفا را، به عالَمے بچشاند
۵.۱k
۲۵ دی ۱۴۰۲
