چيزي وسيع و تيره و انبوهچيزي مشوش چون صدای دوردست روزبر مردمک هاي پريشانمميچرخد و ميگسترد خود راشايد مرا از چشمه ميگيرندشايد مرا از شاخه ميچينندشايد مرا مثل دری بر لحظههای بعد می بندندشايد♥️-فروغ فرخزاد