🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_دوم
#بخش_اول
همانطور ڪہ بُرِس را آرام روے موهاے مشڪے ام میڪشم بہ چهرہ ام در آینہ نگاہ میڪنم.
صورتم ڪمے از قبل لاغرتر شدہ،اما برق عجیبے چشمان قهوہ اے تیرہ ام را روشن ڪردہ!
بہ چهرہ ام دقیق نگاہ میڪنم،چهرہ اے ڪاملا معمولے خبرے از زیبایے خاصے نیست.
بیشتر شبیہ خواهر بزرگم مریم هستم،تنها تفاوتم با مریم رنگِ چشمان تیرہ ام است برعڪس چشمان عسلے او.
نساء و نورا هم شبیہ بہ هم هستند و چهرہ شان زیباست،مخصوصا نورا ڪہ صورتش معصومیت خاصے دارد.
لب و لوچہ ام را آویزان میڪنم و بہ خودم میگویم:فردا میخواے چے ڪار ڪنے آیہ؟!
سر و صداهایے از داخل ڪوچہ مے آید،توجہ نمیڪنم.
برس را ڪنار آینہ میگذارم و در فڪر فرو میروم.
راهے براے معاف شدن از مهمانے فردا بہ ذهنم نرسیدہ،با هر دو دست موهایم را بالاے سرم جمع میڪنم و با پاپیون مشڪے رنگے میبندم.
زیر لب میگویم:هادے ایشالا فردا بیام حلواتو بخورم!
سپس با لحن مسخرہ اے ادامہ میدهم:موردِ تایید! فقط مورد تایید خونہ تونے بابا!
نگاهم بہ ڪتاب تست اقتصادم ڪہ وسط زمین باز ماندہ مے افتد.
براے برداشتنش خم میشوم،همانطور ڪہ برمیدارمش میگویم:نظر تو چیہ؟! حلواش خوشمزہ س؟!
ڪتاب تست را داخل قفسہ هاے ڪتابم میگذارم و دوبارہ بہ سمت آینہ برمیگردم.
با دو دست موهایم را میڪشم تا محڪم شود،دوبارہ میخواهم زبان بگیرم ڪہ صداے یاسین اجازہ نمیدهد:مامان! مامان!
از داخل اتاق تقریبا فریاد میزنم:مامان خونہ نیس!
صداے نفس نفس زدنش را میشنوم،ڪنجڪاو در اتاق را باز میڪنم.
همانطور ڪہ با عجلہ ڪتانے هاے آبے رنگش را در مے آورد ڪیفش را روے زمین پرت میڪند.
متعجب میگویم:یاسین خوبے؟!
با عجلہ وارد خانہ میشود و بہ سمتم میدود.
گونہ هایش قرمز شدہ،نفس نفس زنان رو بہ رویم مے ایستد.
با دست بہ سمت حیاط اشارہ میڪند و میگوید:آ...آ..بجے...
دستانش را محڪم میگیرم و نگران میگویم:چندتا نفس عمیق بڪش بعد حرف بزن داداشے!
نفس عمیقے میڪشد اما هنوز نفس نفس میزند،با ترس میگوید:با...با...
_بابا چے؟!
_دارہ دعوا میڪنہ!
دستانش را رها میڪنم:با ڪے؟!
اشڪ در چشمانش حلقہ میزند:با یہ پسرہ!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
👈 🏻 ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ مورد رضایت است👉 🏻
🍁 تو از فصل پاییز زیباترے من از فصل پاییز تنها ترم...🍁
#علیرضا_آذر
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_دوم
#بخش_اول
همانطور ڪہ بُرِس را آرام روے موهاے مشڪے ام میڪشم بہ چهرہ ام در آینہ نگاہ میڪنم.
صورتم ڪمے از قبل لاغرتر شدہ،اما برق عجیبے چشمان قهوہ اے تیرہ ام را روشن ڪردہ!
بہ چهرہ ام دقیق نگاہ میڪنم،چهرہ اے ڪاملا معمولے خبرے از زیبایے خاصے نیست.
بیشتر شبیہ خواهر بزرگم مریم هستم،تنها تفاوتم با مریم رنگِ چشمان تیرہ ام است برعڪس چشمان عسلے او.
نساء و نورا هم شبیہ بہ هم هستند و چهرہ شان زیباست،مخصوصا نورا ڪہ صورتش معصومیت خاصے دارد.
لب و لوچہ ام را آویزان میڪنم و بہ خودم میگویم:فردا میخواے چے ڪار ڪنے آیہ؟!
سر و صداهایے از داخل ڪوچہ مے آید،توجہ نمیڪنم.
برس را ڪنار آینہ میگذارم و در فڪر فرو میروم.
راهے براے معاف شدن از مهمانے فردا بہ ذهنم نرسیدہ،با هر دو دست موهایم را بالاے سرم جمع میڪنم و با پاپیون مشڪے رنگے میبندم.
زیر لب میگویم:هادے ایشالا فردا بیام حلواتو بخورم!
سپس با لحن مسخرہ اے ادامہ میدهم:موردِ تایید! فقط مورد تایید خونہ تونے بابا!
نگاهم بہ ڪتاب تست اقتصادم ڪہ وسط زمین باز ماندہ مے افتد.
براے برداشتنش خم میشوم،همانطور ڪہ برمیدارمش میگویم:نظر تو چیہ؟! حلواش خوشمزہ س؟!
ڪتاب تست را داخل قفسہ هاے ڪتابم میگذارم و دوبارہ بہ سمت آینہ برمیگردم.
با دو دست موهایم را میڪشم تا محڪم شود،دوبارہ میخواهم زبان بگیرم ڪہ صداے یاسین اجازہ نمیدهد:مامان! مامان!
از داخل اتاق تقریبا فریاد میزنم:مامان خونہ نیس!
صداے نفس نفس زدنش را میشنوم،ڪنجڪاو در اتاق را باز میڪنم.
همانطور ڪہ با عجلہ ڪتانے هاے آبے رنگش را در مے آورد ڪیفش را روے زمین پرت میڪند.
متعجب میگویم:یاسین خوبے؟!
با عجلہ وارد خانہ میشود و بہ سمتم میدود.
گونہ هایش قرمز شدہ،نفس نفس زنان رو بہ رویم مے ایستد.
با دست بہ سمت حیاط اشارہ میڪند و میگوید:آ...آ..بجے...
دستانش را محڪم میگیرم و نگران میگویم:چندتا نفس عمیق بڪش بعد حرف بزن داداشے!
نفس عمیقے میڪشد اما هنوز نفس نفس میزند،با ترس میگوید:با...با...
_بابا چے؟!
_دارہ دعوا میڪنہ!
دستانش را رها میڪنم:با ڪے؟!
اشڪ در چشمانش حلقہ میزند:با یہ پسرہ!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
👈 🏻 ڪپے تنها با ذڪر نام نویسندہ مورد رضایت است👉 🏻
🍁 تو از فصل پاییز زیباترے من از فصل پاییز تنها ترم...🍁
#علیرضا_آذر
۳.۴k
۱۴ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.