قصه ی ساحل و دریا غزلی دیرین است

قصه ی ساحل و دریا غزلی دیرین است
موج وحشی طلب و خواسته اش #تمکین است

گر چه ساحل ز #لب آب عنان داده ز دست
لیک درباره ی دریا هدفش تسکین است

خوشبحال #لب دریا که همه با لب او
دفتر خاطرشان مثل شکر شیرین است

از خجالت رخ مهتاب که افتاده بر آب
#عاشقی گفت یقین کار لب پروین است

موج در موج غزل شد به #دل ساحل هنوز
آب در فکر مد و جزر،مرامش این است