چه می دانی چه ها رده فراق تو به چشمانم

‌ چه می دانی چه ها ڪرده، فراق تو به چشمانم

شب و روزم شده یادت، دگر بی تو نمی مانم

جهانم پُر شده از تو، خیالت با من هم خانه است

نه! این خانه ازآن توست، من عمری بر تو مهمانم

همه جا هستی و غایب، و من می بینمت هر دم

برایت فال می گیرم، به یادت شعر می خوانم

دوباره حضرت حافظ، برایم" غم مخور" آورد

تو حتما می رسی از راه، و من تنها نمی مانم