جای خالی آدما

تاحالا هیچوقت به جای خالیِ آدما فکر کردی؟!
دقت کردی وقتی کسی میره آدم چقدر احساس غربت بهش دست میده؟!
شهر همون شهره
خیابون همون خیابونه
آدما همون آدمان
همون آدما منهای یکی....
یکی که از وقتی رفته تموم شهرو غبار گرفته انگار!!
تو خیابون که میری حس میکنی آدما رو نمیشناسی
حتی اونایی رو که خیلی ساله میشناسی....
یه جور همه چیز عوض میشه انگار اون جایی نرفته این تویی که رفتی یه جای دیگه!!
انگار همه چیز یه جورِ دیگه اس
یه جور که تو خودمونی ترین جمعا هم میری غریبی...
اونجا نشستیا ولی اونجا نیستی...
انگار خودتم،خودتو گذاشتی و رفتی...
اصلا بعد از رفتنِ بعضی آدماا،آدم یه جور عجیب غریبی میشه!!
مثلا یهو به خودت میای میبینی همش تو خودتی
به خودت میای میبینی ای بابا انگار جدی جدی جاش خیلی کنارت خالیه!!
کم کم میبینی جای لبخندتم روی لبت خالیه!!
خوب که دقت میکنی میبینی خیلی چیزا سر جاش نیست!!
از هوش و حواست گرفته تا برقِ شیطنت توی چشمات!!
یه جور غریبی همیشه آرومی...
آروم که نه.. تو فکری..
تو فکر جای خالیش...
راستی تاحالا هیچوقت به جای خالی ادما فکر کردی؟!
من_نوشت:
من دلم تنگ شده و تو نیستی که بگی صبوری کن😢