تو مثل لاله پیش از طلوع دامنه ها که سر به صخره گذارد غریبی و پاکی تو را ز وحشت طوفان به سینه می فشرم عجب سعادت غمناکی....
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.