تو باید فرشته ای از بهشت باشی

تو باید فرشته‌ای از بهشت باشی‌
آیه‌‌ای از آسمان
آرام مثل ستاره
وسیع مثل دریا
صبور مثل شب
مهربان چون صبحِ سحر
تو باید خود خود عشق باشی‌
من همچون گلی‌ زنده به نور و آفتاب
تو آفتاب بوده‌ای برایم
من چون ستاره‌ای کوچک سوسو میزنم
تو در قبالِ نور کم، مهتاب بوده‌ای برایم
در پستی بلندی‌های این همه سال
استوار بوده‌ای برایم
به بن بست که رسیده ام
راه بوده‌ای برایم
در سکوت و تاریکی‌
چراغ بوده‌ای برایم
چگونه
با چه قلمی
با چه کلامی‌
می‌توان از تو گفت؟
چگونه می‌توان سپاس را تمام کرد ؟
بگذار تمام عالم به پای تو بنشیند
برایِ دست‌های تو هیچ بوسه‌ای کافی‌ نیست