بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت سوم :
از مبارزات حضرت امام صادق علیه السلام در جنگ نرم، مقابله با این دو گروه بود که منطق و جملۀ ایشان مبنی بر - لا جَبرَ ولا تَفويضَ ، ولكنْ أمرٌ بينَ أمرَينِ - نه جبر محض است و نه تفویض اختیار محض، بلکه امری بین این دو امر است، بسیار مشهور می‌باشد.
بدیهی است که نه چنین است که یهود و معتزله گفتند: يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ - دست خدا بسته است و همه چیز به انسان واگذار نموده است؛ و نه چنین است که کفار و برخی از اهل کتاب و اشاعره گفتند که انسان هیچ اختیاری ندارد و همه چیز اراده و کار اوست! که البته این شعار را بیشتر مستکبران و ظالمان سرمی دادند و می‌دهند، تا القا کنند ما در جنایات خود تقصیری نداریم، این خواست خدا بوده که ما را قوی و شما را ضعیف قرار دهد و ما را بر شما مسلط گرداند!
مرجئه :اگر چه مرجئه، در مقابل فرقۀ تکفیری و متعصب خوارج تشکیل شد، اما آرام آرام به یک تشکل و جریان فکری سازماندهی شده مبدل شد که دوران امام صادق علیه السلام، اوج خودنمایی و فعالیت آنان بود.
اندیشه‌های این فرقه، بر دو پایه استوار بود:
1- تفکیک ایمان و عمل می‌گفتند: عمل آدمی ربطی به ایمان او ندارد و گناهان نیز هیچ ضرری به ایمان نمی‌رسانند! که البته با صریح آیات قرآن مجید و عقل سلیم منافات دارد!
این نگرش را ابتدا معاویه لعنت الله علیه ترویج می‌نمود و میگفت: دو قطبی نکنید، همه مسلمانیم، همه به بهشت می‌ رویم، حالا یکی نماز می‌ خواند و دیگری نمی‌ خواند، یکی شرابخوار است و دیگری نیست، یکی در عمل متقی است و دیگری فاسد!
2- ممنوعیت قضاوت می‌گفتند: هیچ کسی حق قضاوت ندارد! قضاوت فقط حق خداست و او نیز در قیامت داوری و قضاوت می‌ نماید!
و البته این شعار را برای پوشش دادن به جنایات کربلا و عاشورا نشر می‌ دادند. می‌گفتند: از کجا می‌دانید؟! شاید یزید، شمر، خولی و عمر سعد نیز به بهشت بروند!
مرجئۀ امروزی : امروزه، به مراتب بیشتر از دوران امام صادق علیه السلام، این دو اندیشۀ باطل، ترویج و القا می‌شوند حتی در برنامه‌های رسانه‌ ملّی!
الف) - می‌گویند: ایمان و عمل، دو مقولۀ منفک از هم هستند! دلت پاک باشد، عمل مهم نیست - گناه هم مهم نیست، خدا مهربان است و می‌ بخشد!
هدف اصلی از این شعار، تشویق و ترغیب مسلمانان به فساد و گناه می‌باشد.
آیت‌الله سبحانی: برای فرقه مرجئه اصلا عمل مهم نیست، اما برای ما عمل بسیار مهم است؛ و این فرقه خود را پاک و اهل نجات می‌دانند و هدف اصلی آن‌ها عیاش کردن جوانان بود!(ادامه دارد...)