آدما وقتی به نوشتن رو میارن که حس کنن کسی ندارن که حرفا

آدما وقتی به نوشتن رو میارن که حس کنن کسی ُ ندارن که حرفاشون ُ بشنوه یا درکشون کنه با حرفایی دارن که نمیتونن به دیگران بگن

ولی باید تخلیه بشن ، یه خیل عظیمی از حرف توی مغزشون داره میجوشه ُ مغزشون در مرز انفجاره

می خوان آروم بشن ، می خوان تخلیه بشن یا حتی می خوان با تلقین حال ِ خودشون ُ خوب کنن

پس از رو نوشته های قشنگ قشنگشون فکر نکنید خیلی خوشبختن ُ هیچ کم ُ کسری تو زندگی ندارن

از ناراحتی هاشون فکر نکنید بدبخت ترین آدمای ِ روی زمینن ، هر کسی تو زندگیش خیلی دلایل بزرگ ُ کوچیک واسه خوشحال شدن داره

از خنده هاشون فکر نکنین خیلی سرخوشن

وَ خیلی چیزای ِ دیگه ...

کلا سعی کنید کسی ُ قضاوت نکنید

منم دارم سعی می کنم همین کارُ بکنم ، دارم تمرین می کنم از هر چیز ِ کوچیکی برداشتای عجیب ُ غریب نداشته باشم

تو زندگی دیگران سرک نکشید

تو نوشته هاشون دنبال ضعفاشون ُ خلا هاشون نباشید

اصلن به نوشته های ِ دیگران فکر نکنید

بخونید ُ بگذرید

بدون ِ قضاوت بدون ِ برداشت

رد شید ُ برید