کف دستم رو نگاه کرد و گفت گمشده داری این خط که شبیه هشت

کف دستم رو نگاه کرد و گفت گمشده داری. این خط که شبیه هشت هست رو نگاه کن... تا یه جایی با هم بودید ولی سر یه دو راهی از هم جدا شدید. بهش گفتم همه این خط رو کف دستشون دارن. گفت همه گمشده دارن.
دوباره با دقت شروع کرد به گشتن. بهم گفت این خط راست رو می بینی که شبیه یکه؟ گفتم آره خب ... گفت این یعنی تنهایی... گفتم این خط رو همه کف دستشون دارن. گفت همه تنهان. عادت داشت حرفاش رو غیر مستقیم بزنه. می خواست بهم بگه من تو رابطه ی گذشته م موندم.که فکر و ذهنم جای دیگه ست. می خواست بگه کنار من احساس تنهایی می کنه.
دستش رو گرفتم تو دستم و گفتم حالا من فال می گیرم. این خط که شبیه هشت هست رو خوب نگاه کن. دو تا خط صاف ، دو تا آدم تنها یه جایی بهم رسیدن و این هشت رو ساختن. دو تا خط ،یک خط شدن. دو نفر یکی شدن. اگه ضربه بخورن با هم ضربه می خورن. دردشون یکی میشه. تو سختی های زندگی باهم پوست کلفت میشن! باهم تَرَک می خورن. درد برای یکی نیست ، غم برای یکی نیست، خنده برای یکی نیست. هر چی هست و نیست برای هر دو نفره... کف دستش رو خوب نگاه کرد و گفت این خط باریک که از وسط خط یک و هشت می گذره چیه؟ گفتم اون گذشته ی آدماست ... یه خط صاف ، یه آدم تنها که به یه خط صاف، یه آدم تنهای دیگه رسیده و ازش گذشته... به هم رسیدن و با هم ادامه ندادن ولی جاش کف دست مونده... تو خاطره مونده... پاک نمیشه...
#حسین_حائریان