به نظرم ما آدم ها از همان جایی قافیه زندگی را باختیم

به نظرم ما آدم ها از همان جایی قافیه زندگی را باختیم
که از کنار چیزهای لذت بخشِ کوچک زندگیمان
گذشتیم ..
و چشمان مان به دنبال اتفاقات بزرگ زندگی گشت ..
از خوشحالی های کوچک و نقلی زندگی گذشتیم و سرمان برنگشت تا بی نهایت ترین لذت های دنیا را در درونشان تجربه کنیم ..
به جایش پناه بردیم به خوشحالی های محال و بزرگی که میلیون ها نفر در روز طلب اش را دارند ..
از همان جایی شروع به باختن کردیم که جزئیات زندگی را فراموش کردیم و دو دستی چسبیدیم به کلیات آن ..
از یاد بردیم که میتوانستیم از همین چیزهای کوچک چقدز کیف کنیم و لذت ببریم ..
از یاد بردیم که دنیا آنقدری طول نمیکشد تا بخواهیم منتظر اتفاقات بزرگ اش بمانیم ..
از یاد بردیم که تا چه اندازه میتوانستیم تنها نمانیم و تنها نگذاریم ..
اما تنها ماندیم ..
همین ‌..