سکوت می کنم و حرفی برای گفتن ندارم حرفهایم ته کشیده در

سکوت می کنم و حرفی برای گفتن ندارم حرفهایم ته کشیده ! در هوایی که تو نفس میکشی حرفی برای گفتن نمی ماند. پاییز هوای توست روزهای توست و بهار من.
از کنار لوازم التحریری که رد میشوم دلم قنج میرود برای آنکه بروم توی مغازه و مداد و پاک کن بخرم

یادش بخیر! چقدر ذوق روز های اول پاییز عجیب بود و دوست داشتنی

هنوز برای خودم مداد و پاک کن میخرم و هنوز دلم برای هم شاگردی هایم تنگ میشود

پاییز و شب های طولانی... لبخند های زیاد... شعر های خواندنی ...چای داغ ...و مادرم که همیشه همراه شباشب پاییزی من است...

تورا همیشه کم داشتم در میانه ی همه پاییز هایی که رفنته است و حالا این پاییز با سختی که پیش روی من دارد نبودن تو عجیب شده است٫نبودن تو سختی است غریب و بارانی مضاعف و غمی شور انگیز که مرا پیش میبرد برای گذر از پاییز امسال

پاییز من همیشه اینگونه است :دلتنگ و پرْ شعر و پرْ چای

راستی ! هیچ کس به سکوتم نرسیده و همه به فریادم رسیده اند

پس سکوت میکنم در هوایی که هوای توست.


سید علی ضیا