دستـم را به سراسر شب ڪشیدم ،

دستـم را به سراسر شب ڪشیدم ،
زمزمـه نیایش در بیـــــدارے انگشتانم تراویـد.
خوشہ فضا را فشـــــردم،
قطـــــره هاے ستاره در تاریڪی درونم درخـشید.
و سرانجـــــام
در آهنگ مه آلود نیایش ترا گم ڪردم

میان ما ســـــرگردانی بیابان هاستـــ .
بی چراغی شبــ ها ، بستر خاڪی غربت ها ، فراموشی آتـــــش هاست.
میان ما "هزار و یڪ شب" جست و جوهاست .

#سهراب_سپهری