Jul 5, 2020
میدونین اسم بیکینی از کجا اومده؟ از منطقه بیکینی اَتول تو اقیانوس آرام که آمریکا از سال 1946 توش یه سری تست بمب اتم انجام داد. آخه قرار بود بیکینی مثل بمب دنیا رو تکون بده. همین هم شد. تا قبلش لباس شنا نسبتا پوشیده بود...
این که تو نقاشی می بینید پیرهن مهمونی نیست. لباس شناست! به اون درشکه هم میگفتن ماشین آب تنی که ظاهرا از حدود قرن 18 ازش استفاده میشده. خانمها با لباسهای خیلی پوشیده تر میرفتن دم ساحل و سوار این میشدن. بعد شبیه این لباس شنا رو میپوشیدن و درشکه میبردشون جلوتر تو آب که با این لباس نسبتا کوتاه و خیس دیده نشن. البته این قبل ترها بود. سال 1946 که بیکینی تولید شد هم دیگه استفاده ازین درشکه ها کم شده بود و هم مایو ها خیلی کوتاه تر. با این حال اولش هیچ مدلی حاضر نشد بیکینی رو بپوشه واسه تبلیغ. بجز یه رقاص برهنه کاباره...
خیلی زود بعد از به بازار اومدن بیکینی، پوشیدنش تو بعضی کشورهای اروپایی ممنوع شد. بعد از یکسال هم وقتی به آمریکا اومد تو یه سری ایالت ها غیرقانونی شد. پلیسهایی که از قبل مامور اندازه گیری لباس شنا و جریمه کردن بودن کارشون بیشتر شد. کی باورش میشد یه روزی بیکینی عادی بشه؟! ۱۱ سال بعد از اولین بیکینی، مجله "دختر مدرن" نوشت "اصلا لازم نیست وقت تلف کنیم درباره بیکینی حرف بزنیم چون دختری که نزاکت و درک داشته باشه هرگز این رو نخواهد پوشید." اما تعداد زنانی که بیکینی رو پوشیدن بیشتر شد و قوانین شل تر. به سلبریتی ها هم پول داده شد که تبلیغش کنن. وقتی یه بازیگر تو یه فیلم جمیزباند بیکینی پوشید قبولش واسه مردم خیلی راحت تر شد.
امروز بیکینی 74 ساله شده ولی هنوز بازارش داغه. داستانش نکته جالب زیاد داره. مثل اینکه بیکینی رو بعد ازجنگ جهانی دوم و تو زمان کمبود جهانی پارچه درست کردن. اینکه امروز تو آمریکا روز ملی بیکینی هست. یا اینکه از سال 1960 با شروع انقلاب جنسی و حرکت های آزادی زنان، پوشیدن بیکینی جزو نشانه های قدرت زن شد و بیشتر فروش رفت.
ولی از همه درسهایی که میشه ازین دو وجب پارچه گرفت، یکیش برا من با ارزش تره. اینکه پوشش هم مثل خیلی از نمادهای دیگه فرهنگ، به تنهایی آسیب پذیره. اینکه اگه پشت ارزش های ما ایدئولوژی قوی و الگوی مشخص نباشه خیلی زود از این همه چین و لایه زیبا، فقط دو تا تیکه بند و پارچه می مونه...
#درسهایی_کوتاه_از_بیکینی
#مرضیه_هاشمی
این که تو نقاشی می بینید پیرهن مهمونی نیست. لباس شناست! به اون درشکه هم میگفتن ماشین آب تنی که ظاهرا از حدود قرن 18 ازش استفاده میشده. خانمها با لباسهای خیلی پوشیده تر میرفتن دم ساحل و سوار این میشدن. بعد شبیه این لباس شنا رو میپوشیدن و درشکه میبردشون جلوتر تو آب که با این لباس نسبتا کوتاه و خیس دیده نشن. البته این قبل ترها بود. سال 1946 که بیکینی تولید شد هم دیگه استفاده ازین درشکه ها کم شده بود و هم مایو ها خیلی کوتاه تر. با این حال اولش هیچ مدلی حاضر نشد بیکینی رو بپوشه واسه تبلیغ. بجز یه رقاص برهنه کاباره...
خیلی زود بعد از به بازار اومدن بیکینی، پوشیدنش تو بعضی کشورهای اروپایی ممنوع شد. بعد از یکسال هم وقتی به آمریکا اومد تو یه سری ایالت ها غیرقانونی شد. پلیسهایی که از قبل مامور اندازه گیری لباس شنا و جریمه کردن بودن کارشون بیشتر شد. کی باورش میشد یه روزی بیکینی عادی بشه؟! ۱۱ سال بعد از اولین بیکینی، مجله "دختر مدرن" نوشت "اصلا لازم نیست وقت تلف کنیم درباره بیکینی حرف بزنیم چون دختری که نزاکت و درک داشته باشه هرگز این رو نخواهد پوشید." اما تعداد زنانی که بیکینی رو پوشیدن بیشتر شد و قوانین شل تر. به سلبریتی ها هم پول داده شد که تبلیغش کنن. وقتی یه بازیگر تو یه فیلم جمیزباند بیکینی پوشید قبولش واسه مردم خیلی راحت تر شد.
امروز بیکینی 74 ساله شده ولی هنوز بازارش داغه. داستانش نکته جالب زیاد داره. مثل اینکه بیکینی رو بعد ازجنگ جهانی دوم و تو زمان کمبود جهانی پارچه درست کردن. اینکه امروز تو آمریکا روز ملی بیکینی هست. یا اینکه از سال 1960 با شروع انقلاب جنسی و حرکت های آزادی زنان، پوشیدن بیکینی جزو نشانه های قدرت زن شد و بیشتر فروش رفت.
ولی از همه درسهایی که میشه ازین دو وجب پارچه گرفت، یکیش برا من با ارزش تره. اینکه پوشش هم مثل خیلی از نمادهای دیگه فرهنگ، به تنهایی آسیب پذیره. اینکه اگه پشت ارزش های ما ایدئولوژی قوی و الگوی مشخص نباشه خیلی زود از این همه چین و لایه زیبا، فقط دو تا تیکه بند و پارچه می مونه...
#درسهایی_کوتاه_از_بیکینی
#مرضیه_هاشمی
۱۸.۰k
۲۳ آبان ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.