می ترسم

می ترسم‌
تو را آنقدر ببوسم
که جایِ بوسه هایم در صورت تو باقی بماند
تو که نمی دانی
من با نخستین نگاه تو
آغاز شده ام
میترسم ،
مردم شهر مرا عجیب غریب نگاه کنند

ما که نمی دانیم شاید
کسی، جایی ،
نظرش تنگ بود ُ چشممان کرد
و تو دیگر نگُذاشتی ببوسمت
هر روز عابران وسط کوچه مات و مبهوت
مرا نگاه کنند
من چیزی در تو جای گذاشته ام
به وسعت یک بوسه ناب
هر روز به دنبال نابترین در تو می گردم

#پریناز_ارشد