پارت 10

پارت 10
عمر به همه زنگ زد. سوسن : گفتن کجا همدیگرو ببینیم. عمر : آسیه و دوروک گفتن ما کاروان میگیریم و میایم دنبالتون. سوسن : باشه. عمر : زود صبحانه بخوریم و حاضر شیم. سوسن : راست میگی. زنگ در خونه خورد. سوسن : کیه. عمر : نمیدونم. سوسن : میرم ببینم کیه. عمر : دیدی کیه. سوسن : دیدم. عمر : کیه. سوسن : آیبیکه و برک و اوگولجان و هاریکا و قدیر و ملیسا هستن. عمر : در رو باز کن. سوسن : الان باز میکنم. همه اومدن تو خونه. همه هم زمان گفتند : سلام. سوسن و عمر : سلام. اوگولجان : دخترعمو ی گلم با شوهرش خوشتیپش کی میان. برک : اوگولجان لوس نشو. سوسن : الان میان. گوشی سوسن زنگ خورد. آیبیکه : کیه زنگ میزنه. سوسن : آسیه زنگ میزنه. سوسن جواب داد. سوسن : الو. آسیه : سلام. سوسن : سلام. آسیه : بیاین پایین دمه دریم. سوسن : باشه الان میایم. آسیه : خداحافظ. سوسن : خداحافظ. ملیسا : آسیه چی گفت. سوسن : آسیه و دوروک پایین دمه در خونه هستن زود اینجا رو جمع کنیم. ملیسا : باشه. چند دقیقه بعد سوسن و عمر و ایبیکه و اوگولجان و هاریکا و قدیر و ملیسا و برک اومدن پایین. دوروک : چقدر دیر کردید زیر پامون علف سبز شد. برک : این بحث رو تموم کنیم دیگه وقتشه بریم. قدیر : برک راست میگه زودتر بریم. همه سواره کاروان شدن. اوگولجان : دوروک این کاروان رو از کجا آوردی. آیبیکه : اوگولجان زشته. دوروک : از بابام گرفتم. اوگولجان : اما بابات که کاروان نداره. دوروک : به بابام گفتم از یکی دوستاش بگیره که بابام حرفم رو زمین ننداخت و گرفت. اوگولجان : کی دلمه درست کرده. دوروک : مامانم دلمه درست کرده. اوگولجان : دوروک وقتی مامانت رو عصبی میکنی با دمپایی نمی زنتت. دوروک : نه. اوگولجان : خوش به حالت دوروک که مامان و بابایی به این خوبی داری. آیبیکه : منظورت اینکه مامان و بابا مون بد هستن. اوگولجان : آره مگه نمی بینی که مادرم با دمپایی منو میزنه و فادرم از من عصبانی میشن. آیبیکه : اونا که الکی عصبانی نمیشن. اوگولجان : پس از چی عصبانی میشن. میشه بگی سیسترم. آیبیکه : از خودشیرینی های تو عصبی میشن. اوگولجان : از من. آیبیکه : آره. اوگولجان : از دستتون از چیه من عصبی میشین از دست آیبیکه عصبی بشین چرا از دست من عصبی میشین نه میشه بگین هان میشه بگین. همه خندشون گرفت. اوگولجان : الان برای چی میخندین هان بگین دیگه حالا که اینطوریه تا وقتی برسیم با هیچ کدومه تون حرف نمیزنم. بعد از چند ساعت رسیدن. همه پیاده شدن. اوگولجان : عجب هوایی. همه چادراشون رو باز کردن و درست کردن. اوگولجان : باید هیزم پیدا کنیم. کی میره. هیچکس نگفت من میرم. اوگولجان : خودم انتخاب میکنم آسیه بره. آسیه قبول کرد. بعد از چند دقیقه...........