گابریل گارسیا مارکز هنگامی که به سرطان لنفاوی مبتلا

.....گابریل گارسیا مارکز هنگامی که به سرطان لنفاوی مبتلا بود و تصور می‌کرد عمر زیادی برایش باقی نمانده، در بخشی از یک نامه‌ی کوتاه جملاتی چنین زیبا نگاشت :

اگر می‌دانستم این آخرین دقایقی است که تو را می‌بینم، به تو می‌گفتم «دوستت دارم» و نمی‌پنداشتم تو خود این را می‌دانی. همیشه فردایی نیست تا زندگی فرصت دیگری برای جبران این غفلت‌ها به ما دهد. کسانی را که دوست داری همیشه کنار خود داشته باش و بگو چقدر به آن‌ها علاقه و نیاز داری. مراقبشان باش. به خودت این فرصت را بده تا بگویی: «مرا ببخش»، «متاسفم»، «خواهش می‌کنم»، «ممنونم» و از تمام عبارات زیبا و مهربانی که بلدی استفاده کن. هیچکس تو را به خاطر نخواهد آورد اگر افکارت را چون رازی در سینه محفوظ داری. خودت را مجبور به بیان آن‌ها کن. به دوستان و همه‌ی آنهایی که دوستشان داری بگو چقدر برایت ارزش دارند. اگر نگویی فردایت مثل امروز خواهد بود و روزی با اهمیت نخواهد گشت.....و در آخر خدایا به همه ی مریضها ، شفای عاجل عطا کن ... " همه‌ شماها هزاران آرزو دارید ! لاغرتر شوید، بزرگتر شوید ،پول بیشتری داشته باشید، اتومبیل بهتری سوار شوید، یک روز تعطیل، یک گوشی موبایل جدید،و....... ولی یک بیمار مبتلا به درد تنها یک آرزو دارد ... و آن اینست که از شر درد خلاص شود! "... به شکرانه اینکه سالم هسیتید و به رسم معرفت باید کاری کرد ... به حکم انسان بودن و نه ترحم ... خدایا به همه ی مریضها ، شفای عاجل عطا کن ... وتمام بیماران را سلامت بدار تا در کنار عزیزانشان آرام باشند
.......... الــهـــی آمـــیـــن