شهید جمهور بخش پنجم

#شهید_جمهور بخش پنجم
ترجیع بند: می‌دانم آنچه اکنون می‌نگارم منتقد و مخالف خواهد داشت و چه بهتر که دارد؛ چرا که در بوته نقد است که سره از ناسره تفکیک می‌شود و پاکی از ناپاکی سوا.
براستی چقدر از بزنگاههای بین‌المللی آگاهی داریم؟ آن‌وری‌ها
ماجرای حمله به #عین‌_الاسد را فقط و فقط به هواپیمای اوکراینی ربط می‌دهند و نوحه‌سرایی‌ها می‌کنند و مجال نمی‌دهند کسی سر بر آرد و بگوید ترامپ که پیش از آن می‌گفت به پنجاه و دو نقطه ایران حمله خواهد کرد و حتی اماکن تاریخی ثبت در میراث فرهنگی یونسکو را سیبل موشک‌های آمریکایی کرده بود، با ژستی مثلا بزرگمنشانه عقب کشید. بله ماجرای هواپیمای اوکراینی غم‌انگیز و تاسف‌بار است و منکرش نیستم. اما اقتدار ملی حکایت دیگری دارد. اقتداری که از ابتدا در دولت سیزدهم شاهدش بودم، اقتداری که نتیجه هنر سیاسی وزیر امورخارجه‌ای بود که مشابهش را پیشتر در #محمدجواد_ظریف سراغ داشتم و من معتقدم #حسین_امیر_عبدالهیان فراتر بود. درست است که ضعف تکلم به زبان انگلیسی در یکی از جلسات سازمان ملل، مدتها چاشنی مضحکه و هرل‌پراکنی غرض‌ورزان داخلی و دشمنان خارجی در شبکه‌های اجتماعی و ماهواره‌ای برون‌مرزی بود، اما آنجا که به زبان وزین فارسی و با طمانینه و اقتدار سخنرانی می‌کرد جلوه‌ای قدرتمند از وزیر امور خارجه لایق #ایران_توانمند را به نمایش گذاشت. تنها هوشمندی‌اش در استفاده از زبان بدن بر بسیاری از سفرای قبلی می‌چربید. ماجرای #وعده_صادق و سخنرانی کوبنده‌اش در سازمان ملل چندان دور نیست. به لطف تلاش‌های چنین بزرگانی، به احترام شهدای سانحه هوایی بالگرد ریاست جمهوری، در سازمان ملل همگان حتی نماینده آمریکا یک دقیقه به سکوت می‌ایستند و دستکم در هفت کشور دنیا از یک تا سه روز عزای عمومی اعلام می‌کنند.
النهایه اینکه این بزرگواران میراث سیاسی ارزشمندی برای جانشینانشان برجای گذاشته‌اند، اتکا به منابع انسانی و قدرت داخلی، مبارزه با مصادیق فساد بویژه فساد مالی، استفاده درست از فرصت‌های بین‌المللی با حفظ اقتدار و عزت ملی. میراثی که امیدوارم دولت بعدی نگاهدار شایسته‌ای برای آن باشد.
پی‌نوشت: می‌دانم آنچه اکنون می‌نگارم منتقد و مخالف خواهد داشت و چه بهتر که دارد؛ چرا که در بوته نقد است که سره از ناسره تفکیک می‌شود و پاکی از ناپاکی سوا.