لمس دستان قشنگت همچنان یک آرزوست

لمس دستان قشنگت ، همچنان یک آرزوست
خانه ی این دل خراب و بند بر یک تار موست

کو کجایی، در کجای شهر پنهان گشته ای؟
ای که بی تو غم شده هم خانه ام ،مانند دوست

من همانم آن پرستو ، خسته بال و بی نفس
پر گشایم ،من به عشقت جسته ام از این قفس

من تمام کوچه های شهر را پر میزنم
تا بیابم رد پایی از تو ای ، همچون نفس

طرح چشمان قشنگت ،در دل و جان من است
گر نباشی خانه نه! این کلبه زندان من است

من تمام تار و پودم با تو معنا میشود
گوشه ی چشمی نما ، عشق تو پایان من است!!