آرام باش عزیز من

آرام باش عزیز من!
آرام باش.
حڪایت دریاست زندگی،
گاهے درخشش آفتاب،
برق و بوے نمڪ،
ترشح شادمانی،
گاهے هم فرو می‌رویم،
چشم‌های‌مان را می‌بندیم،
همه جا تاریڪے است.
آرام باش عزیز من
آرام باش
دوباره سر از آب بیرون می‌آوریم
و تلالو آفتاب را می‌بینیم
زیر بوته‌اے از برف
ڪه این دفعه
درست از جایے ڪه تو دوست دارے طالع مے شود.

"شمس لنگرودی"