سکوتم را نعره می زنم

سکوتم را نعره می زنم
اما صدایش هیچ کس را آزار نمی دهد
هیچ کس در گوش هایش را نمی گیرد
هیچ کس کر نمی شود
اصلا هیچ کس نمی شنود
حتی دوستی که شانه به شانه ام راه می رود
به خود شک می کنم
نکند مرده ام که صدایش را هیچ یک از این جنبندگان زمینی نمی شنوند
ناخوداگاه دستانم را گره کرده بر بازوانم فشار می دهم
بدنم سرد سرد است
دستم را محکم روی قفسه ی سینه ام فشار می دهم
ضربان قلبم را حس نمی کنم
نکند واقعا مرده ام؟؟!!
آخرین راه
انگشتم را بر روی شاهرگم می گذارم
نه
نمرده ام نبضم می زند!!
اما چرا ضربان قلبم را مثل همیشه حس نمی کنم؟؟!!
مانند صدای نعره ی سکوتم که هیچ گوشی را کر نمی کند!!
یک نفر داد می زند های
سریع بر می گردم به سمت صدا
ولی عجیب است هیچ کس جز من صدایش را نمی شنود!
مانند فریاد سکوتم که به گوش هیچ کس نمی رسد
به چشمان متعجبم می نگرد و می خندد
می گوید به دنیای مردگان متحرک خوش آمدی!!!!
اینجا دنیاییست انحصاری که راه می روی، همه چیز را می بینی و می شنوی
اما هیچ کس نمی تواند پی به اعماق وجود تو ببرد
حتی پی به دنیای تو که در آن وارد شدی!
چون همه فقط سطح را می بینند نه عمق
حرف آن شخص مرا به فکر فرو می برد
.....دنیای مردگان متحرک.....
از خود می پرسم من مرده ام یا آنان
کدامین گروه مرده ایم و کدامینمان زنده
شاید حق با او باشد
من وارد این دنیا شدم
چون فقط مرده ها هستند که می توانند پی به عمق ببرند
وچیزهایی را ببینند، درک کنند، لمس کنند
که زنده ها از دیدنشان محروم اند....
#نعره_ی_سکوت