httpstelegrammenagofteha

https://telegram.me/nagofteha73
بازی تمام شد!
حالا ، فارغ از تمام بحث ها ، دور از همهٔ کاش ها و اگر ها ، وقت آن است که کمی هم سود کنیم ، خودتان قضاوت کنید که پایان اینهمه هزینه و تلاش ، شکستن شیشه و فریاد و گریه و خنده های دیوانه وار و دور دور و بوق ممتد و چرخیدن توی شهر باشد ، چه نفعی برده ایم؟ راه حل چیست؟ رفیقی که برده ای و حسابی به دلت چسبیده و حالت خوب و کیفت کوک است ، یاد مادر ، مادربزرگ هم هستی؟ یاد دوستان قدیمی ، یاد خانواده ای که ته کوچه تان زندگی میکنند و وضعشان خیلی خوب نیست؟ حیف است اینهمه انرژی که مفت مفت دود شود ، مایه اش یک جعبه شیرینی و روی خوش است ، به امتحانش هم نمی ارزد؟
رفیقی که باختی و بی حوصله کز کرده ای یک گوشه و داری موقعیت های از دست رفته را توی ذهنت تحلیل میکنی ، حتما توی شهر شما هم آسایشگاه سالمندان ، بیمارستان روانی ، مرکز کودکان بی سرپرست پیدا میشود ، به آنها سری بزن و لبخند واقعی را ببین و بچش ، نه اینکه بگویم یادت برود از باخت ، نه ، اما حس و حال خوب و نوئی میگیری....

ته نوشت : این یک نوشته ادبی نیست ، یک توصیه هم نیست حتی ، این یک درخواست دوستانه است برای آنکه دنیا کمی جای بهتری شود برای زندگی...!