و

ﺍﺷﮏ ﺣﺴﺮﺕ ﺳﯽ ﺗﯿَﺖ ﮐﻮﺭوﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ؟
ﺷﻮ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﺧدا ﺩﻭﺭُﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ؟
ﺩﻝ ﺍﺳﯿﺮ ﭼﺸﻤﻞ ﻣَﻬﺲ ﺗﻮ ﻭﺍﺑﯽ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ
ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﺪُﻡ ﮐﻪ ﻏﻢ کوﺭﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ؟
ﻣُﻮ ﮔﺪﺍﯼ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﺗُﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺩﻟﯽ،
ﺷﻮﻕ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﻣﻐﺮﻭﺭﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ؟
ﻧﻮﻣَدی غم ﺩﻧﯿﺎ ﮔﺮُﻫﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣِﻨﯽ،
ﮐُﻪ ﺑِﺮﯾﺪﻥ ﺳﯽ ﺗﻮ ﻣﺸﻬﻮﺭﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ؟
ﭘﺎﭘﺘﯽ ﺩﻧﯿﺎ ﻥَ ﮔﺸﺘﻢ ﺳﯽ ﯾَﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﯾﺪﻧﺖ
ﻭِﯼ ﺑﯿﺎﺑﻮﻥ ﺭﻫﺘَﻪ ﺩﻟﺸﻮﺭﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ؟
ﮐُﻪ ﻧﺸﯿﻨﻢ ﺷﺎه ﻧﺸﯿﻨُﻢ ﺗﺎ ﻧﻔﺴَﻞ ﺁﺧﺮُﻡ
ﭼﺸﻤﻞ ﮐﺎﻝ ﺗﻮ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺩَ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻮﭼﻨﯽ